عطش
نویسنده: عباس خنافره
نویسنده: عباس خنافره
چگونه بی تو بمانم
تواز تبار بهاری چگونه بی تو بمانم
شمیم عاطفه داری چگونه بی تو بمانم
تواز سلاله نوری تو آفتاب حضوری
به رخش صبح سواری چگونه بی تو بمانم
تویی که باده نابی و گر نه بی تو چه سخت است
تمام عمر خماری چگونه بی تو بمانم
ببار ابر ب
هاری هنوز شهره شهر است
کرامتی که تو داری چگونه بی تو بمانم
بیا به خانه دلها که در فراق تو دل را
نمانده است قراری چگونه بی تو بمانم
یا صاحب الزمان (عج)
نویسنده: عباس خنافره
معرفی کتاب و نگاهی به کتاب
نام کتاب : فرهنگ عاشورا
تألیف : جواد محدّثى
ناشر : نشر معروف
پیشگفتار
امّت عاشورایى
«عاشورا»در متن زندگى شیعه و در عمق باورهاى پاک او جریان داشته و «نهضت کربلا»، در طول چهارده قرن ، با کوثرى زلال و عمیق ، سیراب کننده جانها بوده است .
هم اکنون نیز عاشورا، کانونى است که میلیونها دایره ریز و درشت از ارزشها، احساسها، عاطفه ها، خِردها و اراده ها بر گرد آن مى چرخد و پرگارى است که عشق را ترسیم مى کند.
بى شک ، محتواى آن حماسه عظیم و انگیزه ها و اهداف و درسهایش یک » فرهنگ «غنى و ناب و الهام بخش را تشکیل مى دهد و در حوزه وسیع تشیع و دلباختگان اهل بیت ، کوچک و بزرگ و عالم و عامى ، همواره با « فرهنگ عاشورا » زیسته ، رشد کرده و براى آن جان باخته اند، تا آنجا که در آغاز تولد، کام نوزاد را با تربت سیدالشهدا علیه السّلام و آب فرات بر مى دارند و هنگام خاکسپارى ، تربت کربلا همراه مرده مى گذارند و در فاصله ولادت تا مرگ هم به حسین بن على علیهما السّلام عشق مى ورزند و براى شهادتش اشک مى ریزند و این مِهر مقدس ، با شیر وارد جان مى شود و با جان به در مى رود.
ضرورت کار
درباره نهضت کربلا، تا کنون بسیار نوشته ، سروده و تحقیق شده است و صاحبان فکر و قلم از زوایاى مختلف و با دیدهاى گونه گون به این حماسه نگریسته اند، بگونه اى که مجموعه آثار مربوط به قیام کربلا و مسائل جنبى آن ، کتابخانه عظیمى را تشکیل مى دهد، امّا... همچنان زمینه و میدان براى پژوهش و عرضه هاى جدید در این باره باز است . بقول «صائب»
نویسنده: عباس خنافره
گریستن و گریانیدن و سعی نمودن در مصائب اهل بیت رسالت(ع) خصوصا سرخ روی آل عبا فخر رسالت و افتخار زینت و شهادت و هدیه برای ایشان فرستادن بنماز و صلوات فرستادن چنانکه حضرت صادق (ع) فرمود به مسمع که گریه می کرد بر امام حسین(ع) که زود باشد که ببینی وقت مرگ که پدران من حاضر شوند نزد تو و سفارش کنند ملک الموت را برای تو بشارت دهند تو را که دیده تو روشن شود و شاد گردی و باشد ملک الموت بر تو مهربانتر از مادر و مشفق پس حضرت گریست و من گریستم بعد از آن فرمود که هر که گریان شود برای ترحم بر ما البته حقتعالی رحمت خود را شامل حال او گرداند پیش از آنکه اشک از دیده او بیرون آید و چون آب دیده بر روی او جاری گردد اگر قطره از اشک او در جهنم ریزد حرارت آن را فرو می نشاند و هر که دلش برای ما بدرد آید در وقت مردن چون ما را ببیند شاد شود و آن شادی از دلش برطرف نشود تا در حوض کوثر بر ما وارد شود و کوثر این قدر از لذت های طعام ها به کام دوستان ما می رساند که نمی خواهند از آنجا برگردند و جمیع بویهای خوش را به مشام او می رسانند او می گوید که من راضیم که در اینجا بگذراند و نعمت دیگر نمیطلبم و هرکس که محبتی بر ما دارد لذت آن را از آن آب بیابد و به روایتی قطرات آن اشک را ضبط و در سلک اعمال او کنند و قیمت آنها در روز جزا ظاهر خواهد شد و به ابن بکیر فرمود که حضرت امام حسین نظر می کند به سوی زیارت کنندگان خود و ایشان را بهتر می شناسد از کسیکه فرزند خود را شناسد وه به سوی گریه کنندگان نگران است و طلب آمرزش کند برای ایشان و از پدران خود نیز سوال می کند که برای او استعانت کنند و گوید ای گریه کنندگان بر من اگر بدانی که آنچه حق تعالی برای تو مهیا کرده از ثواب ها البته شادی تو زیاده بر اندوه تو خواهد بود و از خدا سوال می کنند که هر گناهی که او کرده باشد بیامرزد و فرمود که اگر گریه کنی بر حسین(ع) تا اشک تو جاری شود خدا جمیع گناهان تو را بیامرزد از صغیره و کبیره کم یا بسیار اگر خواهی ما را ملاقات کنی پاک پس زیارت کن حسین(ع) را و اگر خواهی در غرفات بهشت با ما باشی پس لعن کن بر قاتلان امام حسین(ع) و اگر خواهی مثل شهدای کربلا ثواب داشته باشی هرگاه مصیبت آن حضرت را یاد کنی بگو: یا لیتنی کنت معهم فافوز فوزاً عظیماً و ثواب هدیه به ارواح مطهر ایشان ثواب عظیم است...
التماس شهادت
نویسنده: عباس خنافره
خلاصه زندگینامه حضرت فاطمه معصومه (س)
نام:فاطمه کبری(س)
لقب شریف: معصومه ،طاهره،کریمه اهل بیت ،عالمه آل طه
پدر بزرگوار: حضرت موسی کاظم(ع)
مادر گرامی: نجمه خاتون
ولادت: اول ذیقعده173هجری قمری.
محل ولادت: مدینه منوره
ورود به شهر قم:23 ربیع الاول سال 201 هجری قمری.
رحلت: دهم ربیع الثانی سال 201 هجری قمری.
پاداش زیارت:بهشت برین.
مادر گرامی اش حضرت زهراست.هر دو با رنج زندگی کردندو هردو چون گل عمری کوتاه داشتند و هر دوفاطمه بودند.نامی مقدس و آشنا باخاطره ای جانکاه و یادآور مظلومیت بزرگ اهل بیت پیامبر (ص)درهمیشه تاریخ...
سلیلة البتول،فاطمـة المعصومه،آن دریای جود و کرم عمری اندک ولی زندگی ای با برکت داشت .
نام شریف آن بزرگوار فاطمه و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش امام هفتم شیعیان حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون (س) است . آن بانو مادر امام هشتم نیز هست . لذا حضرت معصومه (س) با حضرت رضا (ع) از یک مادر هستند.
ولادت آن حضرت در روز اول ذیقعده سال 173 هجرى قمرى در مدینه منوره واقع شده است. دیرى نپایید که در همان سنین کودکى مواجه با مصیبت شهادت پدر گرامى خود در حبس هارون در شهر بغداد شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (ع) قرارگرفت.
در سال 200 هجرى قمرى در پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (ع) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
یک سال بعد از هجرت برادر، حضرت معصومه (س) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در هر شهر و محلى مورد استقبال مردم واقع مى شد. این جا بود که آن حضرت نیز همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(س) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مؤمن و مسلمان مى رساندند و مخالفت خود و اهلبیت (ع) را با حکومت حیله گر بنى عباس اظهار مى کرد. بدین جهت تا کاروان حضرت به شهر ساوه رسید عده اى از مخالفان اهلبیت که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفتند و با همراهان حضرت وارد جنگ شدند، در نتیجه تقریباً همه مردان کاروان به شهادت رسیدند، حتى بنابر نقلى حضرت(س) معصومه را نیز مسموم کردند.
به هر حال ، یا بر اثر اندوه و غم زیاد از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (س)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد شهر قم را نمود. پرسید: از این شهر«ساوه» تا «قم» چند فرسنگ است؟ آن چه بود جواب دادند، فرمود: مرا به شهر قم ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است. بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند; و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز 23 ربیع الاول سال 201 هجرى قمرى حضرت وارد شهر مقدس قم شدند. سپس در محلى که امروز «میدان میر» نامیده مى شود شتر آن حضرت در جلو در منزل «موسى بن خزرج» زانو زد و افتخار میزبانى حضرت نصیب او شد.
آن بزرگوار به مدت 17 روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.
محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» هم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.
سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا بر قولى دوازدهم ربع الثانى» سال 201 هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجلیل فراوان پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ بابلان» معروف بود تشییع نمودند. همین که قبر مهیا شد دراین که چه کسى بدن مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب هاى خود سوار و از محل دور شدند.
بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت پروردگار: حضرت رضا (ع) و امام جواد (ع) باشند چرا که معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال 256 هجرى قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (ع). و دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.
التماس شهادت
